Przy oczyszczalniach ścieków często można zaobserwować charakterystyczne rowy. Służą one do napowietrzania ścieków. Najpierw ścieki oczyszczane są mechanicznie, a dopiero potem trafiają do oczyszczania biologicznego. O tym, jak będzie ono skuteczne, przesądza m.in. skuteczność ich napowietrzania. W dzisiejszym wpisie opowiemy nieco na ten temat. Zapraszamy do lektury!

Praca bakterii

Biologiczne oczyszczanie ścieków przypomina naturalne procesy samooczyszczania, które zachodzą na co dzień w glebie czy zbiornikach wodnych. Kluczowy udział w nich biorą drobnoustroje, a dokładnie – bakterie, które neutralizują zanieczyszczenia. Bakterie te potrzebują do życia i funkcjonowania tlenu. W przypadku dużych oczyszczalni, do których trafiają ogromne ilości ścieków, trzeba trochę wspomóc proces biologicznego oczyszczania: należy zadbać o to, by bakterie odpowiednio się namnażały i zawsze miały zapewnioną odpowiednią ilość tlenu do działania.

Napowietrzanie ścieków

To, ile dokładnie tlenu będzie potrzebował dany reaktor biologiczny w oczyszczalni, wskazywane jest przez projektantów na podstawie specjalistycznych obliczeń. Jeśli dojedzie tu błędu, eksploatacja oczyszczalni będzie mało wydajna. Oczyszczalnia może wtedy być też kosztowna w utrzymaniu – to właśnie napowietrzanie może stanowić nawet do 80% kosztów energii zużywanej przez dany obiekt. Wyróżnia się 3 sposoby napowietrzania ścieków: powierzchniowe, sprężonym powietrzem z mechanicznym mieszaniem, lub bez mieszania. Tam, gdzie rowy napowietrzające są stosunkowo płytkie (czyli w oczyszczalniach budowanych max. do lat 80.), stosowało się napowietrzanie powierzchniowe. Obecnie jednak, dzięki galopującemu postępowi technologicznemu, coraz więcej oczyszczalni ma systemy napowietrzania sprężonym powietrzem – łatwo dostępne i stosunkowo tanie są dmuchawy, które pracują bezawaryjnie i rzadko są powodem do serwisowania oczyszczalni. Dmuchawy sprężają powietrze, które następnie trafia do rurociągów i dyfuzorów. Te ostatnie wprowadzają powietrze do ścieków. Najlepiej sprawdzają się dyfuzory drobnopęcherzykowe. Mały pęcherzyk powietrza bowiem wolniej wynurza się, dzięki czemu ma więcej czasu na oddanie tlenu bakteriom.